احساس میکنم دارم به خودم میام. اره ما دخترا احساساتی ایم. ممکنه راحت تر از پسرا دل بدیم حتی زودترم بشکنیم. یکم دارم سعی میکنم منطقی تر شم. قطعا اون تنها پسر روی زمین نیست بهترین هم نیست. من احساساتی شدم ک تا بهم گف دوستت دارم فکرمو درگیرش کردم من احساساتی شدم ک دیگ بعدش به هیچ پسری حتی یه درصد فکر نکردم من احساساتی شدم ک چشمامو رو همه عیباش بستم. اره خانوادش خوبن. ولی خودش چی؟! چرا انتخابم باید محدود شه به یه نفری ک هیچ تعهد و نسبتی بهش ندارم؟ چرا
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت